Κατασκευή: 1936-1938
Αρχιτέκτων: Πιθανότατα ο Armando Bernabiti. Από τα σχέδια που φυλάσσονται στα Γ.Α.Κ. Λέρου φαίνεται ότι ο σχεδιασμός ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1934 και ολοκληρώθηκε τον Νοέμβριο του 1936. Το βοηθητικό κτήριο της Lavanderia (πλυσταριό-σιδερωτήριο) σχεδιάστηκε το 1936, όπως και το σύνολο των επίπλων των δύο σχολείων.
Δασκάλες: Καθολικές μοναχές
Το εκκλησάκι της Παναγιάς της Λιμνιώτισσας
Στο οικόπεδο που κτίστηκε το Ιταλικό Δημοτικό Σχολείο υπήρχε το εκκλησάκι της Παναγιάς της Λιμνιώτισας (ίσως λόγω του ελώδους εδάφους με λιμνάζοντα νερά). Οι Ιταλοί κατακτητές γκρέμισαν το εκκλησάκι για να κατασκευάσουν το κτήριο της Lavanderia (πλυσταριό και σιδερωτήριο).
Διακρίνονται τα νήπια να φορούν ποδίτσες συνοδευόμενα από τις καλόγριες-δασκάλες τους
Δομή ισογείου
Στο ισόγειο λειτουργούσαν δύο σχολεία, το Δημοτικό και το Νηπιαγωγείο, με διαφορετικές εισόδους και διαφορετικές αυλές, ώστε το ένα να μη “παρακωλύει” τη λειτουργία του άλλου.
Το Νηπιαγωγείο συνίστατο από δύο αίθουσες, τουαλέτες και έναν πανέμορφο κυλινδρικό ημιυπαίθριο χώρο, στον οποίο αυλίζονταν τα νήπια, προφυλαγμένα από τον ήλιο και τη βροχή, αφού η περίμετρος είναι σκεπαστή, αφήνοντας το κέντρο ακάλυπτο με δάπεδο στρωμένο με ασπρόμαυρο βοτσαλωτό.
Το Δημοτικό Σχολείο διέθετε πέντε αίθουσες διδασκαλίας, όσες και οι τάξεις του ιταλικού Δημοτικού Σχολείου. Μπαίνοντας στο σχολείο, αριστερά ήταν το γραφείο της Διεύθυνσης, με έναν προθάλαμο, το Parlatorio, όπου οι καλόγριες συναντούσαν τους λαϊκούς. Στη συνέχεια ήταν το εργαστήριο και ο μακρύς διάδρομος για τις αίθουσες διδασκαλίας και τις τουαλέτες.
Δομή 1ου Ορόφου
Ο πρώτος όροφος ήταν ο χώρος διαμονής των καλογραιών. Λίγα σκαλιά πριν φτάσουμε εκεί, στα αριστερά κτίστηκε ένα παρεκκλήσι. Με τη Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στη Μητέρα Ελλάδα, το εκκλησάκι αυτό αφιερώθηκε στη Παναγιά τη Λιμνιώτισσα. Γιορτάζει στις 21 Νοεμβρίου (Εισόδια Της Θεοτόκου).