της Ρένας Φλωρεντή Είμαι αρκετά χαρούμενη που και φέτος μύρισε η εκκλησά1 «αργανιές»2 την ημέρα της Πεντηκοστής. Το γονάτισμα πάνω στις «αργανιές» είναι ένα παμπάλαιο έθιμο που το βρήκαμε από τους παππούδες και πάει από γενιά σε γενιά. Τ(τ)υμούμαι3 που ηφώνατζεν4 η νανά5 μου το Λευτερώ6: Και έτσι όλα αυτά τα χρόνια, αποβραδίς της Πεντηκοστής, […]
Διαβάστε περισσότερα...της Ρένας Φλωρεντή «Με το χάραμα ξυπνώ,το τραγούδι μου αρχινώ,ζεύω τ’ αλογάκι μουκαι με τον ιδρώτα μου,βγάζω το ψωμάκι μου. Στο αγώγι αμέσως τρέχω,εις τη ζέστη, κρύο αντέχωκαι για σύντροφο στον πόνοστη βαριά δουλειά που κάνω,τ’ αλογάκι μου έχω μόνο…» από το τραγούδι: «Ο αγωγιάτης» της οπερέτας: «Οι απάχηδες των Αθηνών» των Νίκου Χατζηαποστόλου και […]
Διαβάστε περισσότερα...της Ρένας Φλωρεντή Όταν ήμουν δεκατριών χρονών ο πατέρας μου ηφαώθηκε (φαγώθηκε) να με μάθει να καβαλικεύω (καβαλάω) τη φλορέτα (εκείνα τα μοτοσακά (μοτοσυκλέτα) της δεκαετίας του ‘60). Ενάμισι μέτρο εγώ με τα χέρια στην ανάταση, σαράντα έξι κιλά τότες (τότε) και μια τρακοσαριά και βάλε το θηρίο, έλα να το νταγιαντέψεις (κουμαντάρεις)! -Ρε αμπά […]
Διαβάστε περισσότερα...της Ρένας Φλωρεντή «Η προφορά του τόπου όπου γεννηθήκαμε μένει στο πνεύμα και την καρδιά μας, όσο και στην ομιλία μας», Λα Ροσφουκώ, Γάλλος συγγραφέας (1613-1680).της Ρένας Φλωρεντή Όταν ήμουν μαθήτρια στο Δημοτικό Σχολείο, μου έκανε μεγάλη εντύπωση που κάποιοι από τους συμμαθητές μου έγραφαν με τον ίδιο τρόπο που μιλούσαν, αλλά οι δάσκαλοί μας, […]
Διαβάστε περισσότερα...